Waarom konijnen, eieren, vruchtbaarheid en sex de symbolen van het Christelijke Paasfeest geworden zijn. Een fusie van Saksische en Christelijke rituelen.

Pasen is een feest van hoop en nieuw begin. De christelijke wereld staan met dit feest stil bij de verrijzenis van Christus. In de evangeliën lezen we over Jezus’ passie (lijden; nu vooral bekend van het grote TV spektakel) en zijn kruisdood. Jezus’ dood is een droevig dieptepunt en zorgt voor grote verwarring onder zijn apostelen. Drie dagen na zijn sterven gebeurt er echter iets ongehoords: Jezus staat op uit de dood. Dóór de dood heen toont hij ons de weg naar nieuw leven. Deze hoop, deze vreugde, vormt het hart van ons paasfeest.

Wij kennen het paasfeest nu vooral als een Christelijke feestdag, de oorspronkelijke wortels van dit feest liggen echter bij heidense rituelen. Lastig voor te stellen maar waar. Dit komt dan ook tot uiting in rituelen van deze ‘vreemde’ feestdag. Aan de ene kant zien we kinderen die op zoek gaan naar fel gekleurde eieren en aan de andere kant is er het religieuze aspect. Gezien de historie is er toch een logische combinatie.

Het woord Pasen (“Easter”) is waarschijnlijk afkomstig van het woord Eostre, de Saksische moeder God. Deze naam is afkomstig van het woord Eastre, een oud woord voor lente. De Noorse variant van Eostre was de Godin Ostara, die als symbolen een ei en een haas droeg. Deze beide symbolen staan helemaal voor vruchtbaarheid en sex. Bij het begin van de lente werden vruchtbaarheidsfeesten georganiseerd. Vandaag de dag valt het  Christelijk paasfeest daarom nog steeds op een datum die op een heidense -niet christelijke manier-  wordt berekend: de zondag volgend op de eerste volle maan na de lente equinox.

En de twee belangrijkste symbolen? Konijnen staan voor een potente vruchtbaarheid vanwege hun snelle voortplanting. En eieren zijn altijd al een symbool geweest van het nieuwe leven, vruchtbaarheid en reïncarnatie. Beschilderde eieren representeren het felle zonlicht en de vrolijk gekleurde bloemen van de lente. De oude Egyptenaren en de Babyloniërs gebruikte in hun rituelen al gekleurde eieren.

In streken waar het Christelijk geloof terrein heeft gewonnen, zijn de reeds bestaande Saksische verhalen tot op de dag van vandaag daarom verweven met het verhaal van Jezus. Het lijkt erop dat sinds de oorsprong van onze moderne beschaving, oude volkeren altijd al de lente hebben geassocieerd met de wedergeboorte en de wederopstanding van de natuur na de “dood” van de barre winter. Deze overgang werd gepersonifieerd in de vorm van een Saksische moeder god, een godin dus.

Ongetwijfeld hebben het offerfeest en suikerfeest en de ramadan rechtstreekse wortels met vasten, pasen, hemelvaart. En waarom deze periodes nu toch niet samenvallen? Dit heeft waarschijnlijk te maken met het verschil tussen een zonnekalender en een maankalender.

Wat zou het fijn zijn als we de gemeenschappelijke oorsprong weer in ere zouden herstellen. Gezamenlijk de lente (vruchtbaarheid en sex, het nieuwe begin) vieren is immers een goed idee. Fijne pasen.