Posts

Posts uit januari, 2017 tonen

“Towards the 4th Generation University”, liever niet! (sorry Maarten, maar daar ben ik absoluut geen voorstander van).

Afbeelding
Wie ben ik om een professor tegen te spreken. Tegenspreken kan als onbeleefd overkomen en dat is geenszins mijn intentie. Maarten Steinbuch vroeg me echter recent te reageren en door gebrek aan tijd lukt het me nog niet om een lang uitvoeriger artikel te schrijven. Deze komt nog wel, beloofd. Maar mijn eerste opinie wil ik wel alvast geven: ik ben absoluut tegen het concept van een valoriserende -what’s in de name- universiteit. Ik ben een groot voorstander van het weer terug gaan naar de basis: opleiding en opleiding (van onderzoekers, of te wel AIO’s/phd). Hierover heb ik al vaker geschreven ( link1 ,  link2 ,  link3 ,  link4 ,  link5 ). Ik wens nu juist weer simpelere universiteiten i.p.v. nog complexere organisaties bouwen. In de praktijk falen deze, en creëren ze geen waarde. In een complexe omgeving is versimpeling het enige juiste recept. Universiteiten krijgen geld van overheden, van de maatschappij dus voor opleiding, zo hoort het. Zelfs het doen van onderzoek is ‘opleiden’

Beste Wetenschappers, Beste Journalisten, stop met politiek bedrijven en doe gewoon je werk – uitzoeken wat waar is en wat niet.

Afbeelding
Zonet op deze zondagochtend lees ik ontspannen de Volkskrant. Mijn oog viel op de column van Bert Wagendorp met de titel “de media versus trump”; een onderwerp dat mij wel aanspreekt. Hij schrijft:  “De vraag is hoe media moet omgaan met leiders die de waarheid naar hun hand willen zetten ligt op de tafel”. Trump is me er eentje, en ik verlang zelf naar inhoudelijke saaie politieke leiders met visie. Maar als het om (huidige) journalistiek gaat, dan denk ik zelf altijd: de pot verwijt de ketel, de kwaliteit van journalistiek in Nederland is gewoon erg slecht, en vooral inhoudelijk erg laag van niveau. Vooral meninkjes verkondigen **. In dezelfde column lees ik “Hopelijk was het correspondent’s dinner een eenmalige gotspe -de pers hoort niet bij de politici op schoot”.  De realiteit is dat we zijn aanbeland in een fact-less society (post-waarheid), hoe meer mogelijkheden tot publiceren, hoe meer bloggers ( ), hoe meer internetpagina’s, hoe meer publicaties en publicatie platforms des

No Comment – biggest threat to innovation is internal politics and organizational culture, which doesn’t …

Afbeelding
Net in mijn twitterlijn zag ik deze foto voorbij komen. Zo is het helemaal, en daarnaast: Interne politiek, bang om te falen, stoer denken te zijn door nee te zeggen, niet luisteren naar anderen, geen ideeën van anderen accepteren, denken dat het zo goed is, niet kunnen veranderen (want stress), bang zijn om iets te verliezen, niet in de toekomst geloven, het is altijd zo geweest en dus zal het altijd zo blijven, consumenten en klanten willen niet want zijn conservatief, het is niet nodig, dus willen ze het niet, klanten willen alleen goedkoop, etc etc. Ter inspiratie maar gelijk nog een linkje naar een van de eerste Engelstalig blogje met uitspraken van inspirerende leiders en innovatoren.

Diensten zijn meestal producten, #DOEN is nodig en “maken” een essentieel onderdeel van een goede economische samenleving.

Afbeelding
Gister deelde ik kort mijn mening over de noodzaak van een nieuw banenplan . in dat stukje schreef ik dat werkgelegenheidsbeleid en innovatiebeleid twee kanten van dezelfde medaille zijn. Inmiddels heb ik de inauguratie van Donald Trump bekeken. Heel slim heeft hij de verkiezingen gewonnen door de middenklasse en de workingclass te bespelen. Meer fabrieken, Made in America, eigen productie etc. zijn duidelijke thema’s voor hem. Zolang ik dit blog schrijf gebruik ik het woord #DOEN om aan te geven dat praten, schrijven, debatteren en bloggen niet leidt tot meer duurzaamheid en werkgelegenheid. ‘Ontwerpen’ en ‘maken’ en ‘verkopen’ dat is voor mij bijna een heilige drie-eenheid, dat is wat ik versta onder #DOEN . Sinds mijn universiteitsjaren beargumenteer ik daarom al dat een samenleving niet kan bestaan met diensten alleen. Gelukkig begint onze samenleving dat wel in te zien (of moet ik zeggen voelen) sinds de crisis van 2008 en de periode daarna. Harold van Garderen legde mij in 20

Steun voor “oproep tot nieuw plan arbeidsmarkt” (en tevens oproep tot nieuw plan innovatiebeleid 2.0).

Afbeelding
Zonet las ik in de Telegraaf een uitstekend stuk van  Willem Vermeend en Rick van der Ploeg met de titel “Politiek mist beleid voor nieuwe arbeidsmarkt” . Ze hebben helemaal gelijk. Natuurlijk neemt de behoefte van bedrijven om meer flexwerkers toe (vraag); neemt parallel daaraan ook het aantal ZZP’ers toe (aanbod). Dit is overigens een ontwikkeling waar zelfs ik me als hightech ondernemer best zorgen over maak!   Natuurlijk zullen we ook wereldwijd -dus ook in Nederland- door nog verdere digitaliseren, robotisering en automatisering de hoeveelheid mensenwerk zien gaan afnemen. Wij leven ondertussen in de penthouse van de piramide van Maslow behoeven niet meer ‘efficiency’ en ‘goedkoper’, dus elke zoektocht naar goedkopere of minder risicovolle werkgelegenheid leidt in de toekomst naar minder, maar wel hoogst productievere en creatievere werkgelegenheid. Ik roep daarom al jaren op dat een goed innovatiebeleid uiteindelijk dus een werkgelegenheidsbeleid is. Twee kanten van dezelfde me

Ik ben absoluut tegen de vorming van een ministerie van Voedsel. Door reorganiseren en onszelf klaar maken voor de toekomst is een betere strategie.

Afbeelding
Zeven jaar geleden namen onze volksvertegenwoordigers een zeer verstandig besluit door geen Ministerie van LNV meer te willen hebben. Er kwam wel nog een staatssecretaris die onder de minister van EZ viel (valt). Dit besluit was in mijn ogen erg logisch en rationeel: landbouw is immers vooral een economische sector en onderwerpen als milieu en gezondheid horen bij een ander ministerie thuis. Gezondheid zit gelukkig al bij VWS ( al mag er natuurlijk meer nadruk liggen op preventie en gezonde voeding bij dat ministerie ). De logische vervolgstappen bij een volgend verkiezingsrond is om door te reorganiseren: NVWA + RIVM + RIKILT dienen gefuseerd te worden tot 1 dienst die valt onder VWS. WUR weer opsplitsen in een Universiteit en DLO. DLO fuseert daarna met TNO, maar blijft onder EZ. Op termijn wordt DLO+TNO opgesplitst in een nuttige R&D overheidsdienst en een volledig privaat gedeelte zonder directe financieel steun van de maatschappij. De Wageningen Universiteit komt

Food4Innovations (NL) naar WordPress omgezet, nieuwe look gegeven en ondertussen ook de Engelse versie meer aandacht gegeven. #goedbezig

Afbeelding
Bijna tien jaar gelden ben ik begonnen met bloggen op Blogger (van Google). Eigen gedachten, krabbels, en wat ideetjes opschrijven en delen. Oorspronkelijk ben ik puur privé begonnen omdat ik van mezelf vaker een stukje tekst moest schrijven. Soms schrijf ik een paar stukjes per maand, soms een paar maanden niet. Inmiddels heb ik bijna driehonderd stukjes geschreven op Blogger over innovatie(management), politiek en voedsel(technologie). Met deze actie heb ik ook gelukkig ook enkele collega’s geïnspireerd hun opinies te delen. #trots. En tevens is mijn privé blog de springplank geweest naar een zeer professionele nieuwsbrief van TOP b.v. die in de komende maanden een opfrisbeurt gaat krijgen. Blogger als platform was een mooie start, maar met WordPress.com kan je aanzienlijk meer en veel mooiere sites maken. Een voornemen van mij voor het nieuwe jaar 2017 was daarom ook om te bekijken of een migratie naar WordPress voor mijn oorspronkelijke  Nederlands blog  mogelijk was. Na wat

Academia – Mijn wetenschappelijke publicaties.

Afbeelding
Lang geleden studeerde ik af aan de TU-Delft in de richting Scheikundige technologie. Mijn eerste wetenschappelijke publicaties gingen over stof-explosies en daarna gerelateerde complexe multi-fysica berekeningen. Multi-physics (2D,3D) is nog steeds een hobby, we kunnen immers met moderne software heel veel doorrekenen ter ondersteuning van procesontwerpen of machines. Bij toeval ben ik daarna gaan werken in Wageningen in het domein van disruptive voedsel(technologie). In mijn vroege jaren publiceerde ik zo nu en dan nog wel eens een artikel.  Sinds 2005 ben ik daar 'disruptief' mee gestopt. Waarom? Behalve dat ik daar absoluut geen tijd meer voor heb sinds ik ondernemer ben met TOP, heeft het voor onze bedrijfsvoering geen zin. Natuurlijk gooi ik nog wel eens een mening op het internet (bijvoorbeeld via dit blog), en natuurlijk vind ik het zeer belangrijk dat wetenschappelijk onderzoek inclusief bijbehorende publicaties doorgaat. Mijn bescheiden openbare wetenschappelij

Innovatiebeleid 2.0 (deel2) : 18 punten waarmee vooral universiteiten en kennisinstellingen duidelijkheid verkrijgen over hun doelen.

Afbeelding
Dit is deel twee van een blog over innovatiebeleid 2.0. Ongeveer 8 jaar geleden heb ik deze  achttien punten reeds eerder op papier gezet (Nederland Innovatieland 3.0, was toen de titel). Feitelijk heb ik moeten constateren dat er in de laatste bijna tien jaar eerder achteruitgang dan vooruitgang is te constateren. Het R&D landschap is te sterk verfrommeld.  Dit laatste is op lange termijn zeer zorgwekkend. Het grote plan (zie deel1) is niet zo ingewikkeld, maar het beleid dan ook met een dergelijke visie zo aanpassen dat ook de praktijk beter wordt, dat is absoluut niet gelukt. R&D in Nederland zit of komt in een crisis situatie terecht. Innovatiebeleid moet op termijn tot nieuw werkgelegenheid leiden in Nederland ben ik van mening.  Hierbij 18 adviezen:  We gaan weer onderscheid maken tussen innovatie ( iets nieuws ontwikkelen en succesvol op de markt zetten ) en onderzoek ( analyseren hoe iets in elkaar zit ). En ontwikkeling -de derde tak van sport- is per

Innovatiebeleid 2.0 (deel1) : De grote oplossing van alles (terwijl grand designs niet bestaan).

Afbeelding
Mijn grote wetenschappelijk hobby is Innovatiebeleid & Innovatiemanagement. Wat is goed ondernemerschap, hoe stimuleer je dit, wat is de rol van de overheid etc.  Waar het vaak over gaat:  Het gaat over durven afbreken en opnieuw opbouwen, en het gaat over de angst voor vernieuwing (en soms gebrek aan vertrouwen in de toekomst) en het gaat om machtsconcentraties ( oligopolies ). In twee delen -dit is deel 1- schets ik het raamwerk van goed beleid.  Grote ontwerpen en grote oplossingen voor sociale problemen werken echter niet meer. In 1953 konden we nog een deltaplan maken, maar onze maatschappij is te complex geworden (denk aan zorg, files, vergrijzing, bankencrisis, etc. etc.). Toch zijn er een paar generieke oplossingsrichtingen voor maatschappelijke uitdagingen die mijns inziens vrijwel altijd werken. Hier zijn ze de 10 oplossingen: 1. Onze maatschappij is erg complex . Juist daarom is stevig ingrijpen onverstandig. De safe fail aanpak -waarbij je kleine DOE expe