See now www.food4innovations.blog and www.wouterdeheij.com (Blog is now on Wordpress)

Acht jaar geleden ben ik geraakt door een TED presentatie van Bernard Lietaer . Bernard -econoom van achtergrond- was op zijn beurt weer geraakt door de veerkracht van biologische systemen. In 2012 schreef ik een stukje over “efficiency versus resilience”, afgelopen jaar is dit stukje ook in het Engels vertaald . In mijn oorspronkelijke blog gaf ik ‘af’ op de WUR (2000-2015  Dijkhuizen, en school Rabbinge  denken) omdat de meer-met-minder mantra veel te sterk in het denken van die organisatie terecht gekomen leek te zijn. Meer-met-minder betekent vooral op zoek naar efficiency (lees goedkoper, lees groter, lees monocultuur, lees voeden van 7,5M mensen). Dergelijke doelen zijn voor ons -levende in de penthouse van de pyramide van Maslow- veel te eenzijdig en onzinnig, en ze leiden ook tot ‘shit’ (letterlijk) voor het Nederlandse agri-food complex. Onder Louise Fresco lijkt er gelukkig meer aandacht te komen voor diversiteit en veerkracht (ook kleinschaligheid, nieuwe technologie, meer

Tien dagen geleden kwam stichting Natuur en Milieu met een persbericht over Zeewier . Zeewier zou een grote potentie hebben als bio-energie. Er wordt gesproken over wel 26%  … maar ja, ze bedoelden wel 26% van de totale hoeveelheid biomassa beschikbaar voor energie. Uiteraard volgde het persbericht met een oproep aan het nieuwe kabinet om een groot programma te starten. Lijkt logisch toch in deze tijd. Haha, ik noem dat gewoon lobby.  Nu ben ik absoluut niet tegen kweek van zeewier (of algen) in de Noordzee. Al onze fosfaten en andere micro-nutrienten die we weglekken via de grote rivieren kunnen immers prima ingezet worden voor kweek en teelt van deze plantjes onder water. De groene dominee in mij zegt me wel dat deze plantjes dan alleen als humaan eten of diervoer ingezet moeten worden. Ik ben geen voorstander van biobrandstoffen  en bio-energie op basis van bijvoorbeeld hout uit bossen of op basis van gekweekte plantaardige materialen. En gras kan je echt beter in een koe stoppen

Op alle social media, websites en kranten blijft het onderwerp vlees populair. Vrijwel altijd wordt data hergebruikt en voor waar aangenomen. Naast het argument dat veeteelt dieronvriendelijk is, is het argument tegen vlees eten vrijwel altijd: het is slecht voor het milieu. Recent nog een NRC artikel met discussie erover in Katinka’s FB-lijn . En een prima maar warrige lijn op Foodlog . NRC en FTM pleiten beide voor de komst van Kweekvlees, een technologie waar ik zelf niet zo’n heil in zie . Nu denk ik dat vooral de groei van de wereldbevolking en ons consumptie gedrag per persoon slecht is, en dat een matige consumptie van vlees echter ook gezond voor de mens is. We moeten uiteraard niet zoveel vlees eten zoals een gemiddelde Amerikaan. Flexitarisme (incluis consumptie van vis) is voor u en mij waarschijnlijk het gezondst (zie ook #softpaleo ). Zoals we nu leven extraheren we op grote schaal olie, gas, kolen, maar ook andere mijnbouwproducten zoals fosfaat en zonder deze p

Ik heb wat vriendjes beloofd niet meer over de bonen professor te schrijven. Doelstelling is om in het nette Wageningen (waar ik werk en woon), de nette vrede nog even te bewaren. Nu, de case zelf stinkt natuurlijk en klopt niet, maar zal toch nog maar wat aan zelfcensuur doe. Eiwittransitie is belangrijk, vind ik ook, en nieuwe en alternatieve eiwitbronnen (wier, algen, insecten, bonen, lupine, etc.) zullen we op grote schaal kunnen gaan consumeren in de toekomst. Bonen als boon eten lukt nog wel, maar al die ander grondstoffen, gaan we waarschijnlijk eerst verwerken (extraheren, structureren) voordat op grote schaal dit de nieuwe norm wordt. Dieren zijn fantastische wezens. In feite zijn onze varkens, koeien en kippen, de mooiste biochemische fabriekjes die we kennen, ze kunnen immers (laagwaardige) planten omzetten in hoogwaardige eiwitten (vlees) en andere bijproducten (melk, eieren). Vaak wordt verondersteld dat dit milieuonvriendelijk is, maar mijn kijk is een beetje anders. H

Vrijdagavond, een korte(re) maar zeker ook weer een heel drukke week achter de rug. Morgenochtend ontkom ik er dus niet aan: werken op zaterdag. Vanavond eerst maar even nog wat relaxen en vooral op tijd gaan slapen. Miranda staat om 6:30 op en heeft vroeg afgesproken bij de gele M om daarna naar Almere te tijden ivm een roei-rondje-polder. Ik zal solidair zijn met haar. Wat zijn de thema’s waar ik deze week me buiten de kantooruren mee bezig heb gehouden. Onderwerpen waar ik graag over ga schrijven in de komende week: Rosanne Herzberger blijft aanwezig in pers . Humor, inhoudelijk een onderwerp waar ik niet meer zo’n interesse in heb. Toch zal ik proberen nog maar wat inhoudelijke gedachten te delen. Mijn collega’s worden een beetje lui gemaakt met deze gemaks-chemie. Toxicologisch zijn ze goed onderzocht, al weten we veel te weinig van het cocktail effect, lange termijn effecten en hoe e-nummers de kwaliteit van onze darmbacterieen beïnvloeden. Ik vind de PR van haar prima, met e

Pasen is een feest van hoop en nieuw begin. De christelijke wereld staan met dit feest stil bij de verrijzenis van Christus. In de evangeliën lezen we over Jezus’ passie (lijden; nu vooral bekend van het grote TV spektakel) en zijn kruisdood. Jezus’ dood is een droevig dieptepunt en zorgt voor grote verwarring onder zijn apostelen. Drie dagen na zijn sterven gebeurt er echter iets ongehoords: Jezus staat op uit de dood. Dóór de dood heen toont hij ons de weg naar nieuw leven. Deze hoop, deze vreugde, vormt het hart van ons paasfeest. Wij kennen het paasfeest nu vooral als een Christelijke feestdag, de oorspronkelijke wortels van dit feest liggen echter bij heidense rituelen. Lastig voor te stellen maar waar. Dit komt dan ook tot uiting in rituelen van deze ‘vreemde’ feestdag. Aan de ene kant zien we kinderen die op zoek gaan naar fel gekleurde eieren en aan de andere kant is er het religieuze aspect. Gezien de historie is er toch een logische combinatie. Het woord Pasen (“Easter”) i

Het is bijna 10 dagen geleden dat het boek van Rosanne Hertzberger uitkwam en bijbehorende stukken in NRC en VK , en er dus weer eens een voorspelbare discussie ontstond tussen de pro en anti e-nummer kerk ( Zie o.a. Foodlog ). Wat mij betreft een saai onderwerp dus, maar ja, er geen aandacht aangeven kan natuurlijk ook niet. Ik zal daarom de komende tijd wat gedachten delen in een meerluik. Om te beginnen hieronder mijn Foodlog stukje van 4 jaar geleden met de titel “chemische conservering is onnodig” . De onderliggende teneur: wij levensmiddeltechnologien, wij ontwikkelaars, wij voedselfabrikanten hebben het beste voor met voedselveiligheid en smaak, maar we zijn vooral lui (gemaakt).    Foodlog, 24 apr 2013, 23:26 Voedselschandalen halen bijna wekelijks de pers. Zouden we de aandacht niet beter op de echte vragen rond voedselveiligheid kunnen richten? Dat vraagt voedselverwerkings- en voedselveiligheidsexpert Wouter de Heij zich af. Paardenvlees bijmengen in rundvleessni

Boeren leveren vrijwel altijd grondstoffen (of ingrediënten), deze worden vrijwel altijd verwerkt door voedselverwerkers (groot en klein) tot consumenten producten die wij in de supermarkt kunnen kopen. We kopen immers zelden rechtstreeks bij een boer (op enkele eitjes, appels en aardappels na). Deze voedselverwerkers (‘de fabrieken’) kunnen dat alleen doen door inzet van (machine)technologie van machinebouwers en andere tech-bedrijven. Om het hele eet-systeem daarmee in perspectief te zetten: LTO-leden (boeren en tuinders) maken agro-grondstoffen . FNLI-leden verwerken deze grondstoffen van de LTO-leden tot consumentenproducten . GMV-leden creëren  de technologie/machines voor de FNLI-leden. CBL-leden verkopen de producten van de FNLI-leden in winkels aan consumenten. De voedselketen in Nederland ziet er als volgt uit: PS en hierom ben ik tegen een Ministerie van Landbouw (of Voedsel).

Nu de verkiezingen achter de rug zijn en de (in)formatie begonnen is, is de roep voor een minister van voedsel weer groter dan ooit. LTO, Rabobank , WUR, FNLI etc. al deze belangengroepen roepen weer om een ministerie van Voedsel en Landschap. Dick Veerman schrijft op Foodlog er een stukje over met de titel “Rabobank adviseert minister van Voedsel en Landschap “. Ook mijn eigen club GMV lijkt voor te zijn, bestuurslid of niet, mijn mening wil ik kunnen blijven delen. In Januari schreef ik hier ook al over. Nu, ik ben faliekant tegen een dergelijk ministerie. Een jaar of tien geleden was ik voor de afschaffing van een ministerie van Landbouw en Visserij en nu moeten we in mijn ogen gewoon stap twee gaan zetten. Er zijn immers alleen maar lobby argumenten en geen rationeel inhoudelijke argumenten. De Rabobank is in grote mate afhankelijk van de boeren(economie) en dus snap ik hun standpunt (dat dus eigenlijk geen advies mag heten). Dat LTO meer macht probeert te creëren snap ik ook nog