Diensten zijn meestal producten, #DOEN is nodig en “maken” een essentieel onderdeel van een goede economische samenleving.

Gister deelde ik kort mijn mening over de noodzaak van een nieuw banenplan. in dat stukje schreef ik dat werkgelegenheidsbeleid en innovatiebeleid twee kanten van dezelfde medaille zijn. Inmiddels heb ik de inauguratie van Donald Trump bekeken. Heel slim heeft hij de verkiezingen gewonnen door de middenklasse en de workingclass te bespelen. Meer fabrieken, Made in America, eigen productie etc. zijn duidelijke thema’s voor hem.

Zolang ik dit blog schrijf gebruik ik het woord #DOEN om aan te geven dat praten, schrijven, debatteren en bloggen niet leidt tot meer duurzaamheid en werkgelegenheid. ‘Ontwerpen’ en ‘maken’ en ‘verkopen’ dat is voor mij bijna een heilige drie-eenheid, dat is wat ik versta onder #DOEN. Sinds mijn universiteitsjaren beargumenteer ik daarom al dat een samenleving niet kan bestaan met diensten alleen. Gelukkig begint onze samenleving dat wel in te zien (of moet ik zeggen voelen) sinds de crisis van 2008 en de periode daarna.

Harold van Garderen legde mij in 2010 scherp uit wat overigens het verschil is tussen een product en een dienst. Eye opener voor mij was de stelling “de meeste diensten zijn eigenlijk producten”. Dit lijkt semantiek, maar een internetverbinding, een cloud-netwerkplekje, een 4G verbinding, etc zijn gewoon digitale producten, dit zijn geen diensten! Een Dienst is een Dienst als een klant vat heeft op ‘dat wat er wordt gedaan, en wanneer’.

Terug naar Trump. Hij roept de USA automobiel fabrikanten weer op om fabrieken te openen in de VS. Helemaal niks mis met deze oproep. Maar laten we wel reëel blijven. De nostalgie van de ouderwetse fabriek is een romantisch Ot en Sien beeld dat niet recht toe aan de realiteit van de moderne ‘robot’ fabriek. Vanochtend in de volkskrant een mooi stukje hierover dat het lezen waard is.