Waarom het ene onderzoek niet het andere is (deel II)

In maart 2010 schreef ik een stukje met de titel "waarom het ene onderzoek niet het andere is". Door een discussie op foodlog heb ik de behoefte om toch nog maar eens dit onderwerp uit de mottenballen te halen. Ik die lijn probeerde ik nogmaals scherp aan te geven dat er drie takken van sport zijn:
1. onderzoek (kan fundamenteel, kan toegepast), altijd hypothese+onderzoeksmethode geeft kennis.
2. ontwikkeling (ook wel ontwerp of design genoemd), dit kan gaan om een product of een dienst.
3. Innovatie (werkelijk en meetbaar impact na de introductie van een product is dan het doel).
Kortom Research & Devlopment & Innovation. Bij TOP b.v. richten we ons op Development en Innovation (D&I) (lees anders ook nog eens even deze lijst met definities na).

Dat ik fel ben op o.a. DLO/WUR komt omdat ik van mening ben dat er een grote vermenging plaatsvindt tussen deze verschillende activiteiten EN dat basis research niveleert. Enkele kennisinstellingen lijken meer en meer zich met ontwikkeling bezig te houden (en soms zelfs met 'ondernemerschap'), en tevens lijkt bij een grote groep wetenschappers niet meer helder te zijn wat nu onderzoek doen nu werkelijk inhoudt. Zeer verontrustend!

Lees vanaf hier eens deze foodlog lijn met titel : "Dode dieren zijn iet vriendelijke"

Wouter : De wetenschap is zeker een actor in het spel. Een actor die op basis van vooraf vastgestelde methoden, hypotheses onderzoekt en met feiten komt. Waarde vrij, transparant en 100% controleerbaar. Doel van de wetenschap is NIET om met oplossingen tekomen, doel van de wetenschap is NIET om zelf actief te participeren in een politiek debat, laat staan om zelf te gaan polderen en eigen politieke of persoonlijke keuzes op te dringen. DAAR gaat het nu mis. 

Dick: ....Ik denk inderdaad dat wetenschappers de rol van communicatiebureau hebben genomen. De sociologische is uitstekend, dat is een wetenschap. De communicatierol is een andere.....

Wouter:  @ Peter, er is niets mis met sociale wetenschappen. Mits deze sociale wetenschappen wetenschap bedrijven. Hypotheses vormen, onderzoeksmethodes bediscussiëren en onderzoek met vooraf gekende methodes uitvoeren om hypotheses te toetsen is universeel. Ontwerpen, polderen, politiek bedrijven etc. is GEEN taak van de wetenschap. En al helemaal NIET als deze ‘wetenschappers’ betaald worden door de maatschappij! Daar gaat het volledig en faliekant mis in Nederland (en zeker bij LNV en een gedeelte van de WUR).

Dick: De oplossing is niet dat de wetenschapper politicus wordt. God verhoede dat. Om het heel simpel te maken - weg met al die woorden - probeer ik het zo: het gaat om denken, niet om oordelen.

Wouter: @ Huib, jij zegt nu PRECIES wat ook Dick zegt, en ook wat ik beweer. Wetenschap kan IETS, en dat iets is zo feitelijk, transparant en controleerbaar (dus 100% publicatieplicht!) informatie (niet te verwarren met kennis) leveren. Dat is de primaire taak van DE wetenschap. 

Dick : Je hebt een paar mogelijkheden: 

1- je rommelt maar wat aan en verzamelt daarvoor de best mogelijke inspiratie (ja, dat is verstandig voor een praktische pionier waarvan jij er eentje bent: Candide dus, die brengt de wereld praktisch verder waar de kennis nog ontbreekt) 

2- je verzint een nieuwe methodologie (dat is de reden dat ik paleo interessant vindt, in zekere zin is het een Popperiaanse aanpak terwijl de medicijnmannen en voedingsleermensen grotendeels blijven steken in het logisch-positivisme dat hen nekt zoals het ook jouw bestrijdingschemie nekt; van de religieuze kanten ervan moet ik niks hebben - he, da’s interessant)

Optie 1 is er voor de practici (dat geldt ook in ziekenhuizen: dokters doen dingen die geen onderbouwing hebben door wetenschap, tis maar dat je het weet). Optie 2 is er voor wetenschappers. Als ze in 1 stappen, nemen ze een andere rol aan al kunnen ze leren uit 1. Ik verdenk de paleo’s ervan dat ze zo begonnen zijn. Maar wetenschap blijft wetenschap. In al zijn beperkingen en zegeningen.

Harold: @Huib: ik wil dat de wetenschap zaken voortbrengt die ik eventueel wil weten en die ik dan ook makkelijk moet kunnen vinden. Dat is voor mij het “iets” van Dick.

Ze gaan niet over wat ik moet vinden, wat ik moeten weten, en al helemaal niet over wat ik moet doen, enz.  Of er ervoor kies om daar iets anders vinden dan die wetenschapper is aan mij, daar heb ik geen communicatiebureau voor nodig.