Meer diversiteit en smaak in food door crowdfuning (pre-precapital seed)
Begin oktober schreef ik een stukje met de titel Waar de werkelijke bottleneck zit - De smaak van Nederland. In dat stuk schreef ik dat er drie bottlenecks in de voeding zijn die uiteindelijk 'succes' bepalen:
A- op voldoende 'schaal' veilig kunnen produceren, dit heeft met productietechnologie en opschaling te maken. Onze oplossing: TOP heeft kleinschalige faciliteiten klaar om producten op 500 tot 2000 kg per dag te kunnen maken.
B- gebrek aan verkoopkanalen, en het feit dat er een hele scheve machtsverhouding in de voedselketen zit. Onze oplossing: het idee van de halve meter beta. Maar ook het idee van Dick rondom de boerensuper is goed.
(C- en gebrek aan professionaliteit, of te wel teveel een hobby instelling van de 'uitvinder')
Dick en ondergetekende zijn in gesprek met partijen over de vorming van een halve meter beta. Dit gaat een kraamkamer worden voor nieuwe producten waarbij inbreng van suggesties van 'early adopter' consumenten ook mogelijk is (zie TOP-innosense), die als ze aanslaan op het gewone schap neergezet kunnen worden. Meer hierover begin 2011. Maar zijn we er nu? Neen, nog niet helemaal.
Om (a) en (c) op een goede manier in te kunnen vullen, is geld nodig. Als een groot bedrijf een product ontwikkelt dan kost dat gemiddeld tussen de 500.000 en 2.500.000 euro. Een kleine fabrikant kan dit natuurlijk nooit betalen. Kleine spelers die beginnen vanuit de huiskamer kunnen heel moeilijk een grote consumentenmarkt bereiken. Soms gaan ze naar een een grote verwerker of producent. In dit laatste geval, kan je in het gunstigste geval wat spelen met een receptuur of het label (de verpakking zelf is niet altijd 'vrij' te kiezen). Een kleine proefproductie maken in een grote fabriek is zelden te doen. En een professioneel marketeer of levensmiddeltechnoloog inhuren kost ongeveer 800 tot 1000 euro per dag.
Een kleinschalig productie van een nieuw product voor een (pre-)launch kost daarom tussen de 20 en 40.000 euro. Welke (startende) ondernemer zal dit risico willen nemen? Naar de bank gaan voor een lening of met een private investeerder in zee gaan is in dit stadium niet mogelijk. Mijn oplossing: pre-pre-capital investering. Hiervoor zou ik het liefste een food-investeringsfonds willen opzetten voor dit soort kleine initiatieven.
Het fonds is een soort van "microkrediet" echter dan opgesteld als (micro-)participatie. Kortom een food-investeringsfonds waarbij ook prive-personen (consumenten van het voedselproduct) ook zelf kleine bedragen kunnen investeren.
De eerste houtskoolschetsen zijn:
- eerste funding van het fonds via investeerders (bijvoorbeeld stichting DOEN)
- micro-participaties van 10% a 15% in het idee,
- funding van projecten 20.000 tot 40.000 euro per keer (per idee of productconcept).
- consumenten kunnen participeren met bedragen van 500 tot 2500 euro.
- Hiermee is het dus een crowd-funding fonds geworden.
- snelle beoordelingsprocedure is key (binnen 4 weken of zo)
- focus op kleine boeren en producenten die 'iets' leuks en innovatiefs hebben.
- alleen gericht gezonde en duurzame producten en technologieen.
- indien het idee niet wordt uitgewerkt, of indien ondernemer failliet gaat, dan wordt het eigendom overgedragen aan het food-investeringsfonds.
- wat niet: fundamenteel of toegepast onderzoek. Subsidiesverstrekken, geld uitlenen.
- wat niet: gewone marketingprojecten (websites, nieuwe flyers, ...)
Meer hierover op een ander moment :-)
Voor de liefhebbers hieronder nog wat aanvullende informatie over crowd-funding en business modellen (lees ook: zakelijke modellen - gratis bestaat niet)
- business model redesign
- business model generation
- wiki en crowdfunding
- frankwatching en sellaband
- examples of crowdfunding websites
- De kritische belegger - crowdfunding in de polder
- Artikelen op het blog van Krispijn Beek.
- Spoedcursus MVO van de kritische optimist.
- from story to legend.
A- op voldoende 'schaal' veilig kunnen produceren, dit heeft met productietechnologie en opschaling te maken. Onze oplossing: TOP heeft kleinschalige faciliteiten klaar om producten op 500 tot 2000 kg per dag te kunnen maken.
B- gebrek aan verkoopkanalen, en het feit dat er een hele scheve machtsverhouding in de voedselketen zit. Onze oplossing: het idee van de halve meter beta. Maar ook het idee van Dick rondom de boerensuper is goed.
(C- en gebrek aan professionaliteit, of te wel teveel een hobby instelling van de 'uitvinder')
Dick en ondergetekende zijn in gesprek met partijen over de vorming van een halve meter beta. Dit gaat een kraamkamer worden voor nieuwe producten waarbij inbreng van suggesties van 'early adopter' consumenten ook mogelijk is (zie TOP-innosense), die als ze aanslaan op het gewone schap neergezet kunnen worden. Meer hierover begin 2011. Maar zijn we er nu? Neen, nog niet helemaal.
Om (a) en (c) op een goede manier in te kunnen vullen, is geld nodig. Als een groot bedrijf een product ontwikkelt dan kost dat gemiddeld tussen de 500.000 en 2.500.000 euro. Een kleine fabrikant kan dit natuurlijk nooit betalen. Kleine spelers die beginnen vanuit de huiskamer kunnen heel moeilijk een grote consumentenmarkt bereiken. Soms gaan ze naar een een grote verwerker of producent. In dit laatste geval, kan je in het gunstigste geval wat spelen met een receptuur of het label (de verpakking zelf is niet altijd 'vrij' te kiezen). Een kleine proefproductie maken in een grote fabriek is zelden te doen. En een professioneel marketeer of levensmiddeltechnoloog inhuren kost ongeveer 800 tot 1000 euro per dag.
Een kleinschalig productie van een nieuw product voor een (pre-)launch kost daarom tussen de 20 en 40.000 euro. Welke (startende) ondernemer zal dit risico willen nemen? Naar de bank gaan voor een lening of met een private investeerder in zee gaan is in dit stadium niet mogelijk. Mijn oplossing: pre-pre-capital investering. Hiervoor zou ik het liefste een food-investeringsfonds willen opzetten voor dit soort kleine initiatieven.
Het fonds is een soort van "microkrediet" echter dan opgesteld als (micro-)participatie. Kortom een food-investeringsfonds waarbij ook prive-personen (consumenten van het voedselproduct) ook zelf kleine bedragen kunnen investeren.
De eerste houtskoolschetsen zijn:
- eerste funding van het fonds via investeerders (bijvoorbeeld stichting DOEN)
- micro-participaties van 10% a 15% in het idee,
- funding van projecten 20.000 tot 40.000 euro per keer (per idee of productconcept).
- consumenten kunnen participeren met bedragen van 500 tot 2500 euro.
- Hiermee is het dus een crowd-funding fonds geworden.
- snelle beoordelingsprocedure is key (binnen 4 weken of zo)
- focus op kleine boeren en producenten die 'iets' leuks en innovatiefs hebben.
- alleen gericht gezonde en duurzame producten en technologieen.
- indien het idee niet wordt uitgewerkt, of indien ondernemer failliet gaat, dan wordt het eigendom overgedragen aan het food-investeringsfonds.
- wat niet: fundamenteel of toegepast onderzoek. Subsidiesverstrekken, geld uitlenen.
- wat niet: gewone marketingprojecten (websites, nieuwe flyers, ...)
Meer hierover op een ander moment :-)
Voor de liefhebbers hieronder nog wat aanvullende informatie over crowd-funding en business modellen (lees ook: zakelijke modellen - gratis bestaat niet)
- business model redesign
- business model generation
- wiki en crowdfunding
- frankwatching en sellaband
- examples of crowdfunding websites
- De kritische belegger - crowdfunding in de polder
- Artikelen op het blog van Krispijn Beek.
- Spoedcursus MVO van de kritische optimist.
- from story to legend.
Geniaal idee, wij hebben ook nog wat interessants op de plank liggen dat niet van de grond kan komen door de geschetste status quo.
BeantwoordenVerwijderen