De angst voor verandering blokkeert & LED verlichting van Rob Baan

Zonet zijn we op foodlog weer beland in de aloude discussie 'waarom zit het systeem vast' en wat zijn de oplossingen. Dick schrijft terecht dat de angst voor verandering meespeelt. Hij heeft gelijk. Maar mijn oplossing het doen van veel doe-experimenten in de praktijk is toch echt de enige weg om te bewandelen. Harold noemt dat veilig-falen (safe fale). Ook Dick is overtuigd van deze aanpak:

Wouter, da’s de oplossing vanuit het denken van de techeut, die - volgens mij - overigens gelijk heeft. Maar hoe laat je iemand snappen wat een groene olifant is als hij die nog nooit heeft gezien? Hij kan ‘m zich zo voorstellen, maar zegt: zo’n beest bestaat niet en daarom geloof ik er niet.

Het gaat, Wouter de technoloog, om een heel fundamenteel menselijk iets en er is een heel simpel woord voor: angst.

Angst voor verandering en onzekerheid over hoe de wereld na de safe fail experimenten eruit ziet is de belangrijkste motivator van Van der Ploeg’s treffend benoemde ’georganiseerde onverantwoordelijkheid’. But then again, hoeveel erger kan het eigenlijk worden? Als die vraag indaalt, maak je kans met je opmerking dat het simpel is.

Ik hoop dat de meelezende bankiers en boeren vooral die laatste zinnen ter harte nemen.

Mijn antwoord is: inzicht en kennis in innovatiemanagement processen kan een stukje van de angst bij beslissers wegnemen. Ik verwijs graag naar mijn blogpagina's over dit onderwerp op mijn blog hier (noem het maar innovatiemanagement for dummie's):

Natuurlijk gaat het om de angst van verandering. En die angst kan je wegnemen met inzicht in het proces. Bankiers zijn overigens net zo angstig als de boerenondernemers. En beide hebben GEEN kennis rondom innovatieprocessen. Vandaar mijn suggestie: begin met het delen van kennis rondom innovatiemanagement processen. De angst zal (gedeeltelijk) verdwijnen voorspel ik je.

Dit onderwerp hangt overigens 100% samen met mijn eerdere reactie bij “ LED bij Rob Baan” en mijn reactie bovenaan ”we are the champions ”

Overigens maak je een fout: bestaande instituties maken geen groene olifanten. Verwacht geen hulp uit die hoek.

Het stukje dat ik plaatste bij de Rob Baan lijn is een klassiek stukje theorie dat ook wel "crossing the chasm" wordt genoemd. Ik heb Rob meerdere keren gesproken in het laatste jaar en heb veel bewondering voor hem. Zijn LED-project zou wel eens een klassieker kunnen worden in de boeken over innovatiemanagement.

Aanvulling 18-12-2010
Paul vind dat hij toch ook innovatief is met Good Farming Star. Ik moest m teleurstellen. Het gaat om productoptimalisatie en niet over innovatie. Mijn antwoord is wat hard. :-)

Zonet heeft Annechien een vreselijk mooie reactie geplaatst op foodlog:

Hoe zit het nu met het verschil tussen het persbericht van LTO Noord en de discussie hier? Ik heb het nog niet gehoord. Dan moet de analyse maar komen van een bestuurder van LTO Noord. Het is niet anders.

In het persbericht van LTO NOORD. “Het komt wel goed”, zeggen Veerman en Jansen in Friesland bij LTO Noord. Dat wekt vertrouwen. We zijn al de beste van de klas met duurzaamheid. Alleen moeten wij boeren er nog even voor zorgen dat ons product gekocht wordt. En niet vergeten transparant te zijn/worden. Al met al we zijn op de goede weg.

De titel op FOODLOG is: duurzaam naar de haaien. Dat klinkt heel anders. Dat wekt geen vertrouwen. Nee, ik moet me juist zorgen maken. Duurzaamheid lost niets op. Duurzame bulk is eenheidsworst. Je bent zo inwisselbaar en moet weer concurreren op prijs en niet op onderscheid. De massa-is-kassa strategie gaat rustig verder. Ik lees hier worstelingen en voorstellen hoe we dit gaan oplossen. Hoe voorkomen we dat we door de haaien worden opgegeten? Da’s heel andere taal.

In de discussie op FOODLOG zie ik mogelijkheden tot een oplossing. Bij de boeren: Monique zit in de tang van haar bedrijf. Doet haar best. En zoekt. Geld voor nieuwe dingen ontbreekt. Ze voelt de wurggreep van de bank en anderen. Paul is goed bezig en doet mee aan Good Farming star. Nu een niche, maar straks mogelijk alweer inwisselbaar. Huib heeft in gangbaar al het nodige geprobeerd en concludeert dat het daar zo niet kan en experimenteren in het verleden niets heeft opgeleverd.... met biologisch is Huib even ontsnapt uit de massa-is-kassa strategie.

Jan Peter, Harold en Wouter geven een aantal mogelijke wegen aan om verder te komen. Ze kunnen helpen. Echter het begin ligt bij WILLEN dat er iets gebeurt. En als je dat niet snapt, verandert er niets. Dan blijven Jan Peter, Harold, Wouter en Dick roependen in de woestijn.

Tot zover mijn korte interpretatie. Ja, en dan?

Een belangenorganisatie die roept dat we duurzaam naar de haaien gaan zou ondenkbaar zijn. Dat kan een gevestigde orde zich niet veroorloven. Wat twijfel en een andere weg aangeven kan wel, maar dan moet de oplossing ernaast liggen.

In tijden van nood roepen we om de ‘grote’ visie en de man die het allemaal voor ons zal gaan regelen. Maar beste boer en tuinder dat zal niet gaan. Je moet het heft in eigen handen nemen. ZELF bedenken dat je iets WILT gaan doen. Zelf aan de slag.

En dat ja, daar kan een belangenorganisatie WEL iets aan doen. Niet hun leden in slaap sussen, maar ze opwekken tot nadenken. Ze bewust maken van hun positie. LTO kan groepen vormen van boeren die iets WILLEN. En dan samen aan de slag. Nieuwe vormen zoeken van organiseren. Dat kan LTO wel. Dan kunnen Jan Peter, Harold, Wouter, Dick en al die anderen wel helpen. Zo kunnen we samen zorgen voor een nieuwe dimensie voor boer en burger als het gaat om voedsel en voedselproductie.