Boeren zijn ingrediënt-leveranciers en ze dienen zelf aan de volumeknop te gaan draaien om prijzen te controleren.

Drie jaar geleden
schreef ik heel impopulair “Boeren zijn geen voedselleveranciers. Ze produceren
immers vooral anonieme bulkingrediënten, die meestal ook nog eens inwisselbaar
zijn. Dit systeem lijkt op verkoop van ruwe olie: meerdere aanbieders, een
wereldmarkt en spijtig genoeg voor de boeren, geen OPEC“. Natuurlijk is dat een
zin die niet zo empathisch overkomt. Wij zien de boer immers graag als degene
die ons voedsel maakt, het romantische beeld dat daar omheen hangt bevalt ons
best. En toch is het zo. Dat blijkt uit de huidige situatie: “weer zijn de
prijzen laag, te laag; en weer wordt er om financiële steun gevraagd in
Brussel”. En om de electorale achterban tevreden te houden, komt er ook nog
eens geld uit Brussel voor de overproducerende boeren. Alleen een beperkt
aantal agro-ondernemers heeft potentie en schaalgrootte om een extreem goede ingrediëntleverancier
te worden, omdat ze zeer scherp kunnen produceren (vaak op grote volumes) en
dit kunnen combineren met goede servic…