No Comment - Groen Goud (Tragedy of the Commons)
De discussie over biologische versus intensief is in alle hevigheid weer eens gestart op Foodlog. Er lijkt een grote lobby te zijn rondom 'meer intensief' waarin Wageningen UR CEO Aalt Dijkhuizen een grote (media)rol op dit moment lijkt te spelen. Ik vind zijn boodschap zowel technisch inhoudelijk als politiek onverstandig. Aalt predikt duurzaamheid, maar ik heb zelf een ander beeld rondom "verduurzaming". Verduurzaming gaat immers over de balans tussen efficiency en veerkrachtbaarheid. Dit laatste wordt goed uitgelegd door Bernard Lietaer.
Ben ik dus voor biologisch? Neen, ik zie een andere ideale toekomst, zelf noem ik dat de derde weg. In deze derde weg gebruiken we technologie (met vrijwel geen plek voor GMO en 'chemie') en moderne wetenschappelijk inzichten, om duurzame ecosystemen vorm te geven. Een optimale win-win tussen technologie en 'de natuur' dus. Ik heb op dit moment een concept stuk liggen over de 6e kondratief cyclus, en daarin ga ik dieper op dit onderwerp in.
Tijdens mijn studie in Delft vertelde mijn docent Saul Lemkowitz het verhaal over Tragedy of the commons. Meer dan ooit zullen we ervaren deze tragedie klopt. We hebben immers maar 1 aarde met (te) veel mensen, en een beperkt aantal resources. In mijn presentatie Sustainability and Food benoem ik daarom de 5 grote issues: teveel mensen, en een beperking op fosfaat, olie, landbouwgrond, en verswater. Deze 5 issues zijn volledig gekoppeld, net zoals de boeren met elk 1 koe op een beperkt stukje land aan elkaar zijn gekoppeld.
Er zijn ook in de moderne geschiedenis veel plekken aan te wijzen waar de grond uitgeput is. De landerijen in de omgeving Londen waren aan het begin van de industriele revolutie, vlakvoor de uitving van kunstmest, zo uitgeput dat er een paar jaren voedseltekort was in Londen. Kunstmest en later de introductie van landbouwmachines uit Amerika heeft Noord Nederland een tijdje rijk gemaakt (lees De Graanrepubliek). Maar volgens Hendrik Kaput zijn de akkers in Noord Nederland inmiddels behoorlijk uitgeput. Of het waar is weet ik niet, maar ik kan het me goed voorstellen.
De cameraman en ecoloog John D. Liu is bezig met zijn wereldwijde missie om woestijnen te vergroenen en biodiversiteit te herstellen. Het begon allemaal in 1995 toen Liu het Löss-plateau in China filmde. Het Löss-plateau is een volledig uitgeput en verwoestijnd stukje China. Wat ik heel bijzonder vind, is dat de Chinezen dit 'opgelost' hebben. Dit geeft hoop.
De VPRO heeft een mooie Tegenlicht uitzending gemaakt met de titel Groen Goud. Echt een aanrader om naar te kijken. De voorbeelden in deze documentaire hebben steeds hetzelfde thema, als je teveel 'extraheert' aan een gebied, dan gaat het mis. Kortom, klassieke Tragedy of the Commons voorbeelden. Maar wat ook duidelijk naar voren komt in deze documentaire is dat als we de natuur een tijdje ontlasten en met rust laten er voldoende veerkracht blijkt te zijn in de natuur om weer te kunnen gaan bloeien. Dit laatste geeft hoop. Juist daarom heeft Bernard Lietaer in mijn ogen gelijk, en Aalt niet.
Ben ik dus voor biologisch? Neen, ik zie een andere ideale toekomst, zelf noem ik dat de derde weg. In deze derde weg gebruiken we technologie (met vrijwel geen plek voor GMO en 'chemie') en moderne wetenschappelijk inzichten, om duurzame ecosystemen vorm te geven. Een optimale win-win tussen technologie en 'de natuur' dus. Ik heb op dit moment een concept stuk liggen over de 6e kondratief cyclus, en daarin ga ik dieper op dit onderwerp in.
Tijdens mijn studie in Delft vertelde mijn docent Saul Lemkowitz het verhaal over Tragedy of the commons. Meer dan ooit zullen we ervaren deze tragedie klopt. We hebben immers maar 1 aarde met (te) veel mensen, en een beperkt aantal resources. In mijn presentatie Sustainability and Food benoem ik daarom de 5 grote issues: teveel mensen, en een beperking op fosfaat, olie, landbouwgrond, en verswater. Deze 5 issues zijn volledig gekoppeld, net zoals de boeren met elk 1 koe op een beperkt stukje land aan elkaar zijn gekoppeld.
Er zijn ook in de moderne geschiedenis veel plekken aan te wijzen waar de grond uitgeput is. De landerijen in de omgeving Londen waren aan het begin van de industriele revolutie, vlakvoor de uitving van kunstmest, zo uitgeput dat er een paar jaren voedseltekort was in Londen. Kunstmest en later de introductie van landbouwmachines uit Amerika heeft Noord Nederland een tijdje rijk gemaakt (lees De Graanrepubliek). Maar volgens Hendrik Kaput zijn de akkers in Noord Nederland inmiddels behoorlijk uitgeput. Of het waar is weet ik niet, maar ik kan het me goed voorstellen.
De cameraman en ecoloog John D. Liu is bezig met zijn wereldwijde missie om woestijnen te vergroenen en biodiversiteit te herstellen. Het begon allemaal in 1995 toen Liu het Löss-plateau in China filmde. Het Löss-plateau is een volledig uitgeput en verwoestijnd stukje China. Wat ik heel bijzonder vind, is dat de Chinezen dit 'opgelost' hebben. Dit geeft hoop.
.
De VPRO heeft een mooie Tegenlicht uitzending gemaakt met de titel Groen Goud. Echt een aanrader om naar te kijken. De voorbeelden in deze documentaire hebben steeds hetzelfde thema, als je teveel 'extraheert' aan een gebied, dan gaat het mis. Kortom, klassieke Tragedy of the Commons voorbeelden. Maar wat ook duidelijk naar voren komt in deze documentaire is dat als we de natuur een tijdje ontlasten en met rust laten er voldoende veerkracht blijkt te zijn in de natuur om weer te kunnen gaan bloeien. Dit laatste geeft hoop. Juist daarom heeft Bernard Lietaer in mijn ogen gelijk, en Aalt niet.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=vpTHi7O66pI
BeantwoordenVerwijderen