Het toegepaste onderzoeksbeleid, de lage prijzen ....... verbonden - een klein addendum
Een kleine toegift op onderstaande artikel. Zonet ben ik getipt door een interessant rapport van Krijn Poppe (LEI). Lees mee op pagina 50, 51 en 53 van het rapport.
...
op basis van technologische ontwikkeling stijgt de productie, wordt de kostprijs verlaagd en de concurrentiepositie verbeterd. Dit houdt de marge en het inkomen in stand, behalve voor die bedrijven die in deze dynamiek niet mee kunnen. Dat zijn de wijkers, wier productiemiddelen (met name grond) andere bedrijven helpt om tot schaalvergroting en hogere arbeidsproductiviteit te komen.
...
De aandacht voor kostprijsverlaging is overigens kenmerkend voor een exporterend land.
...
Na verloop van tijd ontstaat verzadiging van de markten wat volume betreft, en ontstaat er op basis van de gestegen welvaart vraag naar een meer gediffirentieerd aanbod van voedselproducten en -diensten. In figuur 4.3 is dat gemodelleerd als extra loops op het basiscommoditymodel uit figuur 4.2. Zoals in hoofdstuk 3 uiteengezet heeft de Nederlandse Landbouw (inclusief agribusiness) elke keer weer moeite met dergelijke ontwikkelingen, die wat haaks lijken te staan op het op kostprijs en schaalgrootte gebaseerde productiemodel: de Commissie van der Stee is nodig om de ketenomkering te bepleiten en dat leidt indirect tot onderzoeksfondsen als AKK. Later is een Taskforce nodig om de biologische landbouw te stimuleren (die aanvankelijk als bedreigend wordt gezien voor gangbare productie) en recent is er een Taskforce Multifunctionele Landbouw opgericht voor een vergelijkbaar doel. Blijkbaar zijn er elke keer bijzondere inspanningen nodig om een bypass op het grondmodel te creëren voor een meer op klantwaarde gebaseerde aanpak met bijbehorende nieuwe sector.
....
Een effect van deze toenemende vraag naar gedifferentieerde producten en diensten is dat de macht hierdoor eerst naar de multinationals met hun A-merken en daarna naar de retailkant van de waardeketen verschuift, wat tot gevolg heeft dat de toeleverende industrieën en landbouwsector nog sneller aan schaalvergroting moeten doen, of moeten gaan innoveren om niet aan de lage marges die voor bulk gelden ten onder te gaan. Substantiële innovatie wordt daarbij 'terug in de keten' (bij boeren, tuinders en vooral bij zaadveredelaars) gelegd, terwijl 'makkelijke' product- en verpakkingsvariaties aan het einde van de ketens hoogtij vieren. Productattributen als natuurlijk, ambachtelijk, authentiek en gezond worden hierbij gehanteerd als verkoopargument, overigens niet altijd met onderbouwing. Omdat de snelheid van veranderingen op productniveau daarbij steeds hoger wordt, mislukken veel van de productintroducties en ontstaat een nieuwe vraag naar inzicht in wat consumenten nu werkelijk waarderen en willen blijven kopen. Uiteindelijk zijn de partijen aan het begin en eind van de keten daarmee degene die echt toegevoegde waarde weten te leveren (zij hebben ook intellectuele eigendomsrechten op merken en rassen), voor de partijen er tussen in blijft het basiscommoditymodel van margedruk en schaalvergroting dominant.
En nog een link naar een blog-item waar gesproken wordt over "kennis als dienst" :
...
Maar eetenconcepten, de ontwerpen van greenports, energieneutrale teeltkennis, managementsideeen… die exporteer je niet als produkt, dat moet toch echt als dienst. Voor goederen is een effectief agribusiness cluster, met gezamenlijke marketing via bijvoorbeeld “agriculturefromholland“. Voor diensten, advies of kennis dus, is eigenlijk geen goedwerkend apparaat. Veel van de kennis gaat op dit moment gratis, of zelfs met subsidie, via universiteiten de grens over. Wanneer gaan we aandacht besteden aan een marktgericht kennissysteem?
...
Zo dat sluit allemaal goed aan bij de presentatie : Nederland Innovatieland 3.0
...
op basis van technologische ontwikkeling stijgt de productie, wordt de kostprijs verlaagd en de concurrentiepositie verbeterd. Dit houdt de marge en het inkomen in stand, behalve voor die bedrijven die in deze dynamiek niet mee kunnen. Dat zijn de wijkers, wier productiemiddelen (met name grond) andere bedrijven helpt om tot schaalvergroting en hogere arbeidsproductiviteit te komen.
...
De aandacht voor kostprijsverlaging is overigens kenmerkend voor een exporterend land.
...
Na verloop van tijd ontstaat verzadiging van de markten wat volume betreft, en ontstaat er op basis van de gestegen welvaart vraag naar een meer gediffirentieerd aanbod van voedselproducten en -diensten. In figuur 4.3 is dat gemodelleerd als extra loops op het basiscommoditymodel uit figuur 4.2. Zoals in hoofdstuk 3 uiteengezet heeft de Nederlandse Landbouw (inclusief agribusiness) elke keer weer moeite met dergelijke ontwikkelingen, die wat haaks lijken te staan op het op kostprijs en schaalgrootte gebaseerde productiemodel: de Commissie van der Stee is nodig om de ketenomkering te bepleiten en dat leidt indirect tot onderzoeksfondsen als AKK. Later is een Taskforce nodig om de biologische landbouw te stimuleren (die aanvankelijk als bedreigend wordt gezien voor gangbare productie) en recent is er een Taskforce Multifunctionele Landbouw opgericht voor een vergelijkbaar doel. Blijkbaar zijn er elke keer bijzondere inspanningen nodig om een bypass op het grondmodel te creëren voor een meer op klantwaarde gebaseerde aanpak met bijbehorende nieuwe sector.
....
Een effect van deze toenemende vraag naar gedifferentieerde producten en diensten is dat de macht hierdoor eerst naar de multinationals met hun A-merken en daarna naar de retailkant van de waardeketen verschuift, wat tot gevolg heeft dat de toeleverende industrieën en landbouwsector nog sneller aan schaalvergroting moeten doen, of moeten gaan innoveren om niet aan de lage marges die voor bulk gelden ten onder te gaan. Substantiële innovatie wordt daarbij 'terug in de keten' (bij boeren, tuinders en vooral bij zaadveredelaars) gelegd, terwijl 'makkelijke' product- en verpakkingsvariaties aan het einde van de ketens hoogtij vieren. Productattributen als natuurlijk, ambachtelijk, authentiek en gezond worden hierbij gehanteerd als verkoopargument, overigens niet altijd met onderbouwing. Omdat de snelheid van veranderingen op productniveau daarbij steeds hoger wordt, mislukken veel van de productintroducties en ontstaat een nieuwe vraag naar inzicht in wat consumenten nu werkelijk waarderen en willen blijven kopen. Uiteindelijk zijn de partijen aan het begin en eind van de keten daarmee degene die echt toegevoegde waarde weten te leveren (zij hebben ook intellectuele eigendomsrechten op merken en rassen), voor de partijen er tussen in blijft het basiscommoditymodel van margedruk en schaalvergroting dominant.
En nog een link naar een blog-item waar gesproken wordt over "kennis als dienst" :
...
Maar eetenconcepten, de ontwerpen van greenports, energieneutrale teeltkennis, managementsideeen… die exporteer je niet als produkt, dat moet toch echt als dienst. Voor goederen is een effectief agribusiness cluster, met gezamenlijke marketing via bijvoorbeeld “agriculturefromholland“. Voor diensten, advies of kennis dus, is eigenlijk geen goedwerkend apparaat. Veel van de kennis gaat op dit moment gratis, of zelfs met subsidie, via universiteiten de grens over. Wanneer gaan we aandacht besteden aan een marktgericht kennissysteem?
...
Zo dat sluit allemaal goed aan bij de presentatie : Nederland Innovatieland 3.0
Reacties
Een reactie posten