Metamorfose van een crisis & vermoeidheid

Ik heb al een jaar teveel werk op mijn schouders genomen, en dat is mijn eigen schuld. Resultaat is wel teveel vermoeidheid en die vermoeidheid uit zich weer in 'nukkigheid' en de laatste maanden ook in het teleurstellen van mensen in mijn omgeving waaronder dierbaren van me. Niet netjes en ik voel me richting mijn omgeving best schuldig. Ondertussen doe ik er alles aan om snel uit deze vervelende persoonlijke positie te geraken. Onze bedrijfsstrategie daarentegen klopt inhoudelijk gelukkig helemaal, en is tevens ook robuust op langere termijn. En vooral het team is bijzonder, en daar ben ik heel trots op. Maar het harde werken heeft dus ook een 'downside'; de hoeveelheid energie die een mens kan geven is eindig en dat realiseer ik me maar al te goed. In mijn koppigheid heb ik overigens mezelf wel voorgenomen om tot mijn 40ste te blijven buffelen en sober te leven ;-)

Bij mezelf probeer ik vaak na te gaan waarom ik doe wat ik doe. Natuurlijk uit koppigheid (heeft vast iets met mijn jeugd te maken), maar zeker ook vanwege mijn diep liggende overtuiging dat we in een grote maatschappelijk transitie zitten. En dat we allemaal een steentje moeten bijdragen vanuit eigen kunnen. Natuurlijk mag je als 'klein mensje op deze aarde' niet te snel grote woorden gebruiken. Grote woorden helpen niet; maken een situatie te abstract en te weinig concreet. Sinds 2008 zitten we in een crisis die voor velen een gewone financiële crisis is. Onze leen-verslaving is echter denk ik alleen maar een resultante van 'maatschappelijk en moreel verval' en geen directe oorzaak van de crisis.

Ik heb echter al lang een ander beeld bij onze huidige tijdgeest. Om dit te illustreren maak ik graag gebruik van 'woorden' en 'termen' uit de biologie, systeemkunde en natuurlijk innovatie-management. Zo gebruik ik al een kleine 10 jaar in mijn presentaties de cycli of kondratiev. Deze cycli gebruik ik sinds 2008 om de huidige tijdgeest te duiden in historisch perspectief, en tevens ook wat hoop te geven. De crisis betekent niet het einde van de wereld, maar het is gewoon een overgang naar een nieuwe maatschappelijk tijdperk met een mooiere wereld (met o.a. ambachten 2.0, meer hierover op een ander moment). Een heel natuurlijk fenomeen dus.

Tegenlicht heeft afgelopen maandag een indrukwekkende documentaire getoond met de titel "Metamorfose van een crisis". In deze documentaire wordt een analyse gegeven van de huidige crisis door een groep intellectuelen. Een aanrader. Een kritische kanttekening die wel geplaatst kan worden bij deze uitzending, is dat er alleen een analyse wordt gemaakt, maar geen perspectief of oplossingsrichting. Weer geen heldere toekomstvisie dus (en dat mag je wel verwachten van onze politieke elite en top-ondernemers). Enfin, perspectief en visie volgen vanzelf, daarin moeten we vertrouwen hebben (in elkaar). Het aanvalsplan 'varkenscrisis' kan wellicht als uitgangspunt worden genomen, al moeten we voldoende nederig blijven aangezien 'grand designs' niet bestaan, maakbaar is onze samenleving immers niet echt meer.

Voorlopig zitten we nog een in een financieel -en misschien ook wel moreel- dal en duurt het dus nog even voordat onze maatschappij zichzelf eruit geïnnoveerd heeft (normaal duurt dat 3-6 jaar minimaal). Maar ook onze Nederlandse of zoals je wilt Europese samenleving komt er wel weer. Net zoals de baron van Münchhausen zichzelf uit aan zijn haren uit het moeras trok. Gelukkig heb ik een fantastisch team dat -zonder dat ze het doorhebben ;-) - mij ook helpen mezelf persoonlijk omhoog te trekken. Ik ben daarin -ondanks mijn vermoeidheid- heel erg positief.