Houdbaarheid en mild conserveren - een bijdrage aan verduurzaming

In de laatste 15 jaar heb ik een paar boekjes 'gelezen' over houdbaarheid, houdbaarheidsverlening en vooral over milde-conserveertechnieken zoals AMAP, PurePulse en Pascalisatie. Ik heb er zelfs mijn werk van weten te maken. Daarnaast heb ik veel interesse in het onderwerp 'verduurzaming', hier op mijn privé blog schrijf ik daar regelmatig over, en ik spreek graag over de 5 grote uitdagingen (recent heb ik versie 2 op slideshare gezet). Samengevat zouden we kunnen zeggen dat we teveel mensen hebben op aarde en dat er echt grenzen zijn aan de capaciteit van onze aarde. En wij hier in het westen eten dan ook nog eens teveel waardoor we dik worden, en uiteindelijk ongezonder. En je kan je afvragen of wij niet oneerlijk veel van de resources op aarde inpikken.

Maar van de week kreeg ik de volgende hele goede vraag: "Je werkt zelf veel aan houdbaarheidsverlenging, en je presenteert het als een oplossing voor bijvoorbeeld de afnemende fosfaatvoorraden. Is dit niet een beetje symptoombestrijding? Zijn langere houdbaarheidsperioden geen vrijbrief om nog makkelijker met ons eten om te springen? Het lijkt een beetje op het maken van steeds grotere auto’s om de dikker wordende bevolking in te passen"

Naast dat we hier in het westen dus teveel eten, produceren we ook vooral veel voor 'de afvalberg'. We gooien ongeveer 40% weg van ons (verse) voedsel. En dat is zonde. De eerder genoemde milde-conserveer technieken zorgen -zonder de inzet van chemie en e-nummers- voor een verlenging van de houdbaarheid van verse producten waardoor er minder wordt weggegooid. Hiermee dragen we (ook) een klein beetje bij aan verduurzaming. De oplossing dus? Neen, zeker nier. Maar zeker wel een onderdeel van het oplossingen pakket. En wij proberen er bij TOP vooral niet over te praten, maar vooral te DOEN in de praktijk. 

Mijn vraagsteller vroeg zich tevens af of langere houdbaarheden geen vrijbrief zijn tot juist meer verspilling? Om die vraag te beantwoorden moet ik eerst wat uitleggen. Je hebt verse zeer kort houdbare producten (THT van 7-10 dagen), waar de derving echt heel groot is (tot 20% in de supermarkt, en dan wordt ook thuis nog 25% tot 50% weggegooid). En je hebt zeer lang houdbare producten (gedroogd, gesteriliseerd, bevroren) met een THT van maanden tot jaren. Deze laatste producten zijn niet altijd even gezond of lekker, en de prijs is ook erg laag. Met dit type producten gaan we inderdaad 'te gemakkelijk' om (en we eten er ook nog eens teveel van waardoor we te dik zijn).

Neen, wij bij TOP richten ons nu juist op het verlengen van de kort houdbare vers-producten tot een THT van 3-6 weken. Het resultaat? Derving zakt van 20% terug naar ongeveer 2%. Een substantiële verbetering dus. En als we de consumptie van vers producten kunnen vergroten hierdoor dan is dat ook voor onze gezondheid goed.

In bovenstaand labyrinth uitzending zie je dat ook het Amerikaanse Leger op dit onderwerp focus legt. Zelf heb ik contacten daar en werken we gezamenlijk aan deze missie: "Gezonder en lekkerder (vers) eten dat voldoende lang houdbaar is zodat het niet weggegooid hoeft te worden". We hebben overigens nog meer in de innovatie-koker zitten. Zo werken we nu aan lekkerdere gesteriliseerde producten die buiten de koeling bewaard kunnen worden. PATS en nog 2 andere technologieën gaan daarbij voor de doorbraak zorgen. U hoort nog van ons. ;-)