See now www.food4innovations.blog and www.wouterdeheij.com (Blog is now on Wordpress)

Vandaag had ik een vrije dag ingepland. Het is anders verlopen. Vanochtend ontkwam ik er niet aan om eerst met spoed nog een voorstel te schrijven, daarna lunch en voor dat ik het wist was het bijna 13.00. Kees had echter een goed idee: “we gaan naar de wetenschappelijk lezing met de titel ‘breakfast in the 21st century’ ” . Dat was inderdaad een goed idee. We hebben drie lezingen aangehoord en vooral lezing twee was super.  Het is heel lang geleden dat ik zo’n goede wetenschappelijke lezing heb aangehoord. Ik bedoel niet alleen de manier van presenteren, maar vooral de inhoud van het werk. Grote klasse, echte wetenschap.  De titel “The addition of protein-rich breakfast to improve appetite control and satiety to combat obesity in young people” van dr. Heather Leidy (University of Missouri) . Ik heb illegaal wat fotos van haar slides gemaakt en deze hieronder geplaatst. Waarschijnlijk krijg ik tzt nog wel de gehele powerpoint in handen en zal deze dan op slide...

Vandaag op de IFT 2012 ben ik stiekem binnengelopen bij een lezing over productinnovatie en consumenten inzichten. Productinnovaties en technologie is mijn vak, maar consumenten inzicht zeker niet.  Ik ben blij om met toppers zoals Jan Peter, Edwin en Lotte te kunnen werken, maar ben nooit te oud om te leren dunkt me ;-). Dit is daarom een poging om een stukje te schrijven over een onderwerp waar ik eigenlijk geen verstand van heb. Het gaat over "the working class". De lezing vandaag, was van een bigfood company (ik ga niet vertellen welke) en ging over de vraag hoe producten te introduceren voor ‘de working class ’ van Amerika. Ongeveer 45 miljoen huishouders in de USA behoren tot deze categorie -die niet verward mag worden met ‘de middle class ’- en ongeveer 1/3 van de Amerikanen behoort tot deze categorie. Dit bigfood bedrijf heeft een intern project genaamd “Project Levi” afgerond. Doelstelling van Project Levi was om te achterhalen hoe de working class o...

In november 2011 schreef Jaap Seidell een leuk verhaaltje over het land van de korte beentjes . Ik moest er vandaag aan denken, toen ik aanschoof bij een hele nette meeting georganiseerd door het ministerie en het topteam agrofood . Ik zal jullie een klein sprookje vertellen over de zogenaamde publieke kennisinfrastructuur, eh ik bedoel de publieke omroep: In een klein landje hier niet ver hier vandaan wordt de televisie nog gefinancierd door de overheid. De overheid stopt enkele honderden miljoenen per jaar in deze publieke omroep, omdat men de informatie voorziening van groot belang vind. De overheid in dit kleine landje bemoeit zich daarom actief met de programmering van de TV programma’s die te zien zijn op het publieke net. Nadat een programma commissie met oude wijze mannen, haar wensen heeft uitgesproken, financiert deze overheid ook het maken en uitzenden van deze programma’s op het publieke net. En om het feest leuker te maken voor henzelf, zorgen de makers van de TV ...

Een paar weken geleden plaatste Dick een stukje op Foodlog met de titel “biobrandstoffen zijn geen bedreiging voor de voedselproductie” . Mijn eerste reactie –ingegeven door de kennis van mijn studie in Delft- was “he, dat kan helemaal niet!” ( zie link ) . Vandaar dat ik ook nog een prikkelende stelling op Linkedin plaatste, altijd goed voor wat wisdom-of-the-crowed kennis om een eerste gevoel te checken. Ik zal deze stelling proberen toe te lichten in dit stukje. In deel 2 van deze serie heb ik het concept van biocascadering toegelicht . Zoals getoond, staat fuel vrij laag. Dit betekent dat je beter niet een agroproduct als brandstof kunt gebruiken. Maar waarom eigenlijk niet? Om een agroproduct te maken is licht van de zon (of kunstmatig), stikstof en fosfaat, water en natuurlijk landbouwgrond nodig. Zonlicht is er voldoende, stikstof en water in principe ook (natuurlijk zijn er landen waar er water tekort is, maar dat is maar een detail ;-) ), maar landbouwgrond of fosfaat/kuns...

Na het algemene eerste stukje  in deze nieuwe serie, nu maar wat meer diepgang. Sinds ik in de voeding zit gebruik ik een heel simpel model om te bepalen of een bepaalde innovatie 'goed' of 'fout' is. Ik kijk namelijk niet altijd naar de economische haalbaarheid. De economische haalbaarheid van een 'duurzaamheids' innovatie kan aan alle kanten vertroebeld zijn door subsidie, door belastingmaatregelen of andere financiële factoren die onduurzaamgedrag juist promoten. Neen, onderstaande cascaderings-model , geeft een denkrichting aan die meer ingegeven wordt door verduurzaming. Wat mij betreft is dit model een belangrijk model dat tevens richting geeft in onze maatschappelijke transitie naar de 6e kondratief cyclus . Het werk simpel: Probeer zo hoog mogelijk in de piramide te blijven.  Naar boven geeft meer waardecreatie, naar onder niet.  Hoe hoger hoe kleiner de volumes.  Als je deze piramide bekijkt, dan snap je gelijk waarom ik werkelijke niets z...

Duurzaamheid en voedselverspilling. Twee onderwerpen die hot zijn en vooral ook met elkaar te maken hebben. Een serie over duurzaamheid –vooral over het ontwerp van een duurzaamheidscore en scanner- heb ik al geschreven op dit blog. Daarnaast schrijf ik regelmatig over innovatie , over geschiedenis & voeding en probeer ik mensen in het zonnetje te zetten. Tijd dus voor een nieuwe serie met de titel Cascadering, Duurzaamheid en Kringlopen. De twee onderwerpen waar ik specifiek fascinatie voor heb zijn de fosfaat-kringloop en kringlopen in zijn algemeenheid. Mijn opleiding in Delft heeft ervoor gezorgd dat ik vooral denk in tijd- en lengteschalen (zie Buxton index ). Ik kan er niks aan doen. En als je dan zoals ik dag en nacht met voedsel en ander biologische materialen te maken hebt, dan ga je de kennis uit mijn opleiding combineren met voedsel. Welke componenten zitten in een kringloop en welke niet. Een paar jaar geleden heb ik daarom een voor het eerst stukje geschreve...

Vandaag Deel 5 van de serie over voeding en geschiedenis op dit blog. Ik ga dit onderwerp echt een steeds leuker onderwerp vinden en weet nu waarom. Waar deel 1 uit 2010 eigenlijk alleen ging over Kondratiev cycli en een lezing van Hans Konstapel en dus niet over voeding, probeerde ik in deel 2 een overzicht te geven van 200.000 jaar moderne mensheid  en specifiek voedsel-innovatie. Deel 3 heb ik tot mijn spijt nog steeds niet kunnen afmaken; het gaat over de laatste 200 jaar en vooral hoe de industriële revolutie ons eetsysteem behoorlijk heeft veranderd. Mijn lezing bij TEDxBinnenhof - ik ben niet door de voorronde gekomen :-( - zou ook gaan over dit onderwerp, deze lezing heb ik wel al gemaakt en zal ik eerdaags opnemen en via mijn youtube kanaal verspreiden. Deel 4  was een schaamteloze vertaling in het Nederlands van dr. Jared Diamond. Diamond is vooral bekend geworden door het schrijven van populaire wetenschapsboeken die over antropologie, biologie en geschieden...