Van de Ivoren toren naar de Zeepkist (Simon Rozendaal – Elsevier). Of te wel hoe van een elitair karakter, wetenschap ‘roeptoeteren’ geworden lijkt te zijn.
Gisteren schreef ik over mijn geliefde TU Delft . Deze technische universiteit, was decennia een bolwerk van knappe koppen die op een zeer hoog niveau fundamenteel onderzoek uitvoerde. Ja ook in samenwerking met de laboratoria van Shell, Unilever, DSM, Philips etc. Nu zijn de tijden van toen, niet meer de tijden van nu. Waar de kritiek op de heen professoren in de jaren 80 en begin 90 vooral ging over ‘ivoren torens’ is dat nu doorgeschoten de andere kant op. De zeepkist. “.. er zijn drie wezenlijke verschillen tussen mens en dier: humor, kunst en wetenschap. Dat kwam doordat die drie gebieden volgens hem (Artur Koestler) een speciale creativiteit vergen die alleen mensen kunnen opbrengen. De georkestreerde nieuwsgierigheid die wetenschap is, verheft ons dus als diersoort …” Wij mogen niet van onze universiteiten verwachten dat ze corporate development centra worden. We mogen niet verwachten van hen dat ze zich gaan bezighouden met toegepaste ontwikkeling. Fundamenteel onderzoek ga...