Waarom SoftPaleo niet identiek is aan het klassieke Loren Cordain Paleo voedingspatroon.

Internationaal zijn er de nodige slimme mannen (sorry, ik ken weinig vrouwen op dit terrein) met een PhD titel, MD or MSc achtergrond die onderzoek doen naar (soft)paleo of low-carb voedingspatronen en daarover (wetenschappelijk) publiceren en keynote lezingen geven. In Nederland denk ik gelijk aan Frits Muskiet en Remco Kuipers, internationaal denk ik als eerste aan Tim Noakes (Real Meal Revolution, Banting diet), Robert Lustig (de anti-suiker professor),  Michael Pollan (eigenlijk een natuurkundige wetenschapsjournalist) en de Andreas Eenfeldt, MD (Diet Doctor).

Ook als we echter wat verder teruggaat in de tijd dan is Loren Cordain zeker de paleo ‘godfather’. Historischer is het correcter om te stellen dat de echte ‘godfather’ meer dan 200 jaar leefde : William Banting. Om het echter praktisch te houden gebruik ik de theorie van Cordain als  ‘echte Paleo’ theorie (en ja daar kan je een flink debat over houden).

Terwijl de hierboven genoemde experts feitelijk in grote mate in hetzelfde ‘kamp’ zitten, zijn er toch ook wel kleine verschillen. Verschillen die soms tot fel debat kunnen leiden, terwijl de overeenkomsten communiceren veel nuttig is. Paleo of low-carb outsiders gebruiken de kleine verschillen vaak om de voorlopers belachelijk te maken. De inhoudelijke verschillen uiten zich overigens vooral op twee punten:

• Welke verhouding tussen de macronutrienten (vet-koolhydraat-eiwit) is optimaal?
• Welke voedingsmiddelen zijn ‘goed’ en welke zijn ‘slecht’.

Over de verhouding tussen de macronutrienten is recent een stukje geschreven op dit blog. Bovengenoemde experts hebben sterk gemeen dat ze alleen een voorstander zijn van minder koolhydraten (en suikers) en feitelijk dus voorstander van: voldoende vet (en olie) en voldoende eiwit. De  Richtlijn goede voeding 2025 (mijn definitie van #SoftPaleo) hebben die grove lijn ook als uitgangspunt.

Over goede en slechte voedingsmiddelen kan je simpel zijn: die bestaan niet. Professor Tiny van Boekel heeft generaties Wageningse experts immers geleerd: er bestaan alleen maar goede of slechte voedingspatronen. Nu, dat klopt natuurlijk als een bus, maar het is ook een beetje een dooddoener. En praktisch is het ook niet.

Bij het Cordain-Paleo voedingspatroon ontbreken ontbreken granen, zuivelproducten, peulvruchten (ook pinda’s) maar ook de nachtschades. Nachtschades zijn bijvoorbeeld aardappelen, tomaten, paprika en aubergine. Als we “the Paleo Diet” van Cordain vergelijken (zie ook onderstaande infographic) met ‘SoftPaleo’ zoals beschreven wordt op dit blog, dan valt op:

• Dat een beperkte hoeveelheid ‘knollen’ waaronder aardappels prima is bij SoftPaleo. Deze koolhydraatbron is wel de energie-sluitpost van je voedingspatroon!
• Daar waar Cordain-Paleo anti-nachtschade is, meent SoftPaleo dat aubergine, tomaten en paprika prima past in een gezond voedingspatroon.
• Dat een beetje gefermenteerde (vette) yoghurt te verdedigen is, terwijl echte Paleo anti-zuivel is. SoftPaleo is overigens geen voorstander van de consumptie van grote hoeveelheden zuivel en zeker niet van gewone melk zoals wordt aanbevolen door het voedingscentrum.
• Dat peulvruchten zoals soja, lupine, maar ook erwten en pinda’s een prima gezonde bron van eiwit en vezels zijn. Echte Paleo aanhangers lijken geen voorstander te zijn van de consumptie van deze producten. Bij SoftPaleo zijn dit prima producten.
• Dat enkele glutenvrije granen mits geconsumeerd wordt in kleine hoeveelheden (en dus afgestemd op de ‘knollen’ en aardappel hoeveelheid, kan. Pasta en brood passen zeker niet.