Boeren zijn ingrediënt-leveranciers en ze dienen zelf aan de volumeknop te gaan draaien om prijzen te controleren.
Drie jaar geleden schreef ik heel impopulair “ Boeren zijn geen voedselleveranciers . Ze produceren immers vooral anonieme bulkingrediënten, die meestal ook nog eens inwisselbaar zijn. Dit systeem lijkt op verkoop van ruwe olie: meerdere aanbieders, een wereldmarkt en spijtig genoeg voor de boeren, geen OPEC“. Natuurlijk is dat een zin die niet zo empathisch overkomt. Wij zien de boer immers graag als degene die ons voedsel maakt, het romantische beeld dat daar omheen hangt bevalt ons best. En toch is het zo. Dat blijkt uit de huidige situatie: “weer zijn de prijzen laag, te laag; en weer wordt er om financiële steun gevraagd in Brussel”. En om de electorale achterban tevreden te houden, komt er ook nog eens geld uit Brussel voor de overproducerende boeren. Alleen een beperkt aantal agro-ondernemers heeft potentie en schaalgrootte om een extreem goede ingrediëntleverancier te worden, omdat ze zeer scherp kunnen produceren (vaak op grote volumes) en dit kun...