Over de drie technologische uitdagingen van groeneiwit, en de Kweekvlees professor uit Maastricht.
Ik heb wat vriendjes beloofd niet meer over de bonen professor te schrijven. Doelstelling is om in het nette Wageningen (waar ik werk en woon), de nette vrede nog even te bewaren. Nu, de case zelf stinkt natuurlijk en klopt niet, maar zal toch nog maar wat aan zelfcensuur doe. Eiwittransitie is belangrijk, vind ik ook, en nieuwe en alternatieve eiwitbronnen (wier, algen, insecten, bonen, lupine, etc.) zullen we op grote schaal kunnen gaan consumeren in de toekomst. Bonen als boon eten lukt nog wel, maar al die ander grondstoffen, gaan we waarschijnlijk eerst verwerken (extraheren, structureren) voordat op grote schaal dit de nieuwe norm wordt. Dieren zijn fantastische wezens. In feite zijn onze varkens, koeien en kippen, de mooiste biochemische fabriekjes die we kennen, ze kunnen immers (laagwaardige) planten omzetten in hoogwaardige eiwitten (vlees) en andere bijproducten (melk, eieren). Vaak wordt verondersteld dat dit milieuonvriendelijk is, maar mijn kijk is een beetje anders. H...