Over het AH kleurenstoffenbesluit en luie levensmiddeltechnologen

Goedkoper en meer met minder is uiteindelijk dus een doodlopende weg is mijn indruk. De roep om toegevoegde waarde – een ander woord is innovatie – is daarom logisch. Hierbij volg ik zelf het principe van “blijven bewegen”, nieuwe ideeën snel uitwerken in een prototype, in de markt zetten en daarna op basis van de eerste reacties uit de markt het product aanpassen. De grote beweging die we in de maatschappij zien is in mijn ogen minder “chemie”, meer vers en zoveel mogelijk producten met herkenbare ingrediënten (noem het maar natuurlijk). 

Een voorbeeld: Albert Heijn heeft recent aan zijn leveranciers gevraagd om niet langer 'SouthamptonSix' kleurstoffen te gebruiken. Innovatie, daar draait het dus om. Als wetenschapper denk ik dat dit voorbarig is. Deze zes individuele kleurstoffen zijn waarschijnlijk onschuldig (wat niet wil zeggen dat ik snoep met deze kleurstoffen gezond verklaar!) al is er voldoende inhoudelijke discussie over de Southampton onderzoeksopzet.

Toch snap ik AH heel goed, sterker nog: ik vind het een moedig en verstandig besluit. Mijn eigen omgeving, mijzelf incluis, wenst immers minder complexiteit in een samenleving die al complex genoeg is. Daarnaast zijn er voldoende redenen om uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek met korrels zout te nemen. Voedsel en gezondheid zijn complexe onderwerpen waarin ‘wetenschappelijke zekerheden’ uit het verleden maar al te vaak niet zo zeker blijken te zijn.

De voedselsector heeft teveel trekken die we ook in de bankensector zien. Ook daar zijn de producten zo complex geworden, dat vrijwel niemand nog exact weet hoe het zit en het effect op het geheel kan overzien. Voedings- en gezondheidsonderzoek naar de combinatie-effecten – zowel m.b.t. ‘gezondheid’ als ‘ongezondheid’ van ‘stofjes’ – staat in de kinderschoenen. En vooral de effecten van ‘cocktails’ op langere termijn zijn niet bekend.

Als innovator zeg ik daarom: “accepteer deze nieuwe werkelijkheid”, reageer er op. Wij ontwikkelen producten immers niet voor wetenschappers maar voor moderne consumenten. Ik heb een paar jaar geleden de inzet van chemische ingrediënten of hulpstoffen beschreven als niet creatief. Productontwikkelaars die de ‘chemie’ route inzetten heb ik ‘gemakkelijk’ en ‘lui’ genoemd.

Het AH kleurstoffenbesluit gaat daarom hopelijk uitlokken dat wij voedseltechnologen juist weer creatiever gaan worden. Als er minder mag van de markt, dan zullen wij met alternatieve oplossingen moeten komen die wel passen binnen deze nieuwe kaders. Consumenten verdienen ook producten die passen binnen die nieuwe werkelijkheid. Mijn advies als marketeer richting producenten is daarom om vooral heel goed naar de mogelijkheden van nieuwe niet-chemische verwerkingstechnologieën te kijken op basis van natuurkundige principes (druk, elektriciteit, diffusie, etc.). Natuurlijk high-tech voedsel zonder inzet van ‘chemie’ zit in een groeimarkt.