Daan Roosegaarde in het zonnetje gezet: “Niet ideeën hebben, maar het #doen, en de juiste uitvoering sturend op impact, daar gaat het om."
Op mijn facebook pagina zag ik dat Daan Roosegaarde uit irritatie even uit het #collegetour interview gestapt was. Dat maakte me nieuwsgierig genoeg om ook maar even naar deze TV uitzending te kijken. Bijna het hele interview ging over een onderwerp dat ik mateloos interessant vind: innovatie, ideeën en #doen. Kortom Innovatiemanagement. Mijn grote held Schumpeter beschreef bijna vijftig jaar geleden al goed dat ideeën vaak een combinatie zijn van bestaande elementen, hij sprak niet voor niets over “neue Kombinationen”. Veel van mijn klanten en partners hebben maar weinig creativiteit in huis en zijn daarom altijd op zoek naar het ‘beste idee’. Best grappig, want ik denk dat er nu meer dan ooit een overvloed aan ideeën is. Google maar eens op internet, of verbind je met andere creatieve geesten: een grote lijst aan nieuwe ideeën is snel gevonden of geboren. Daar ligt het niet aan.
Ik ben het wel helemaal eens met Daan Roosegaarde dat het daarom vrijwel alleen gaat over het #Doen. Het is de realisatie van een idee dat bepalend is voor de vraag of een innovatie ook daadwerkelijk een innovatie is geworden. Zonder realisatie is er alleen maar sprake van een leuke ontwikkeling (prototype) of nog erger: blijft het maar bij het 'hebben van een ideetje'. Het proces van idee naar prototype naar innovatie (impact sturing dus), dat is nu net de essentie van goed ondernemerschap. Zonder impact geen innovatie. En zonder #doen zul je nooit de beoogde impact realiseren. Ik voel daarom goed aan wat Daan doet. Bij TOP BV is dat daarom ook de werkelijke missie van ons bedrijf en alle projecten die we uitvoeren: #doen!
Halverwege de uitzending - nadat hij verschillende keren de vraag kreeg over het verschil tussen een vernieuwend idee en een nieuwe combinatie van twee bestaande elelementen - omschreef hij heel mooi:
Dat Daan in de uitzending boos werd van de onderzoeker van de TU Delft (Bob Ursem) is kinderachtig van hem. Wellicht voelde hij even teveel emotie of boosheid en dacht hij ‘dan heb ik me niet meer onder controle’. Of zal die vrouw in de uitzending gelijk hebben gehad: “Daan is Icarus geworden, die te dicht bij de zon komt”. Hij zou echter grootmoediger moeten zijn en gewoon moeten toegeven dat Bob Ursem de originele uitvinder was van het idee. Kortom er boven moeten gaan staan en Twan uit moeten leggen wat en waarom hij doet wat hij doet. Maar ik snap zijn emotie wel. Het kost namelijk inderdaad bloed, zweet en tranen om tegen alle stromen in uiteindelijk de smog-toren te realiseren. Dat kost veel energie en geld. Prima dat bowlingbal Bob Ursem daar dan al 18 jaar mee bezig was, maar blijkbaar heeft hij een pingpongbal “Daan” nodig om uiteindelijk de gewenste (media) impact te creëren. Wat zou het mooi zijn als ze samen het podium gezocht zouden hebben en elkaar in het zonnetje gezet zouden hebben. Dat zou pas respectvol zijn. En Daan zou die grootheid moeten tonen. Neen, Daan heeft zich laten kennen tijdens deze Collega Tour en toont in mijn ogen niet ‘sterk leiderschap’.
In een ander artikel op internet werd Daan vergeleken met Elon Musk of Steve Jobs. Beide voorbeelden van geweldige moderne high-tech ondernemers. Die vergelijking vind ik absoluut teveel eer voor Daan. Hij is een prima kunstenaar die vooral handig media weet te bereiken. Maar hij is absoluut geen ondernemer (dat pretendeert hij overigens ook niet te zijn) of origineel uitvinder. Waar de College Tour uitzending daarom juist meer aandacht aan had moeten besteden, is wat er dan wel nodig is om succesvol te innoveren.
Het is niet de wetenschap (met vaak alleen maar een idee, en heel soms alleen een prototype) noch de kunst/media (met een prototype of kunstobject of media-impact) die leidt tot meer ondernemerschap, tot meer bedrijvigheid en werkgelegenheid. Neen, het zijn de high-tech ondernemers die hun teams weten de mobiliseren en in een doe-modus komen. Het gaat ook om prototypes en launching costumers (de eerste gebruikers of klanten). En natuurlijk gaat het bij high-tech ondernemerschap om marketing (zichtbaarheid) en verkoop. Bob Ursem en Daan Roosegaarde hebben beide enkele essentiële vaardigheden die mits embedded in een groter team tot succes kunnen leiden. Maar beide missen ook belangrijke vaardigheden en dat zouden ze in alle nederigheid ook moeten erkennen.
Ik ben somber over de toekomst van het huidige Nederland waarin vliegen afvangen t.b.v. media-impact de norm lijkt te zijn. We hebben inderdaad teveel narcisten op TV en in de kranten. Zowel Daan als Twan doen daar beide aan mee. Ik ben somber over een gebrek aan high-tech ondernemerschap in ons land (we hebben inderdaad Nederlandse Steve Jobs en Elon Musks nodig). En ik ben somber over het gebrek aan serieuze (financiële) middelen die nodig zijn om echt te innoveren. En deze Daan-Twan-College-Tour case toont ook weer eens het gebrek aan inzicht en kennis bij journalisten, politici en ambtenaren in Den Haag over de essenties van innovatie en high-tech ondernemerschap. Daar ligt ook mijn somberheid. Zonder kennis kan je nooit goed sturen. Zonder dat inzicht en die kennis komen we nooit tot een goed beleid. Daarom ben ik somber.
Samengevat, succes heeft nodig:
En succes moet in de toekomst vooral leiden tot:
Waar zitten in Nederland vooral de bottlenecks?
PS op mijn facebook pagina wordt er al flink wat over dit onderwerp gediscussieerd:
Ik ben het wel helemaal eens met Daan Roosegaarde dat het daarom vrijwel alleen gaat over het #Doen. Het is de realisatie van een idee dat bepalend is voor de vraag of een innovatie ook daadwerkelijk een innovatie is geworden. Zonder realisatie is er alleen maar sprake van een leuke ontwikkeling (prototype) of nog erger: blijft het maar bij het 'hebben van een ideetje'. Het proces van idee naar prototype naar innovatie (impact sturing dus), dat is nu net de essentie van goed ondernemerschap. Zonder impact geen innovatie. En zonder #doen zul je nooit de beoogde impact realiseren. Ik voel daarom goed aan wat Daan doet. Bij TOP BV is dat daarom ook de werkelijke missie van ons bedrijf en alle projecten die we uitvoeren: #doen!
Halverwege de uitzending - nadat hij verschillende keren de vraag kreeg over het verschil tussen een vernieuwend idee en een nieuwe combinatie van twee bestaande elelementen - omschreef hij heel mooi:
"Bowlen of pingpongen, dat is de vraag.Het gaat er inderdaad om een sfeer te creëren waarbij een groep slimme koppen aan de slag gaat. Zo kan je het verschil maken. Voor mij is de bowlingbal een metafoor voor een eenzame onderzoeker of typische uitvinder die alles zelf wil doen. Vaak solitair, gefocust op het nog meer weten van het onderwerp, maar niet bezig met het creëren van impact, niet bezig met het #doen. In dat kader raad ik ook iedereen aan om Robert’s Rules of Innovations II met de geweldige ondertitel “the art of implementation” te lezen: "Een correcte executie maakt het verschil, beste wetenschappers en adviseurs." Het mobiliseren en inspireren van slimme en creatieve mensen is misschien wel de meest belangrijke vaardigheid die je als ondernemer zou moeten doen. Sterk leiderschap inclusief op de juiste momenten duwen en kunnen loslaten.
Mooie zware groter bal, die je langzaam een een hoek in rolt,
en hopen dat er iets omvalt.
Ik geloof niet meer in bowlen.
Ik geloof in pingpongen, een klein balletje, vrij goedkoop,
maar snel in interactie met anderen maak je je verhaal.
De groep die het doet dus."
Dat Daan in de uitzending boos werd van de onderzoeker van de TU Delft (Bob Ursem) is kinderachtig van hem. Wellicht voelde hij even teveel emotie of boosheid en dacht hij ‘dan heb ik me niet meer onder controle’. Of zal die vrouw in de uitzending gelijk hebben gehad: “Daan is Icarus geworden, die te dicht bij de zon komt”. Hij zou echter grootmoediger moeten zijn en gewoon moeten toegeven dat Bob Ursem de originele uitvinder was van het idee. Kortom er boven moeten gaan staan en Twan uit moeten leggen wat en waarom hij doet wat hij doet. Maar ik snap zijn emotie wel. Het kost namelijk inderdaad bloed, zweet en tranen om tegen alle stromen in uiteindelijk de smog-toren te realiseren. Dat kost veel energie en geld. Prima dat bowlingbal Bob Ursem daar dan al 18 jaar mee bezig was, maar blijkbaar heeft hij een pingpongbal “Daan” nodig om uiteindelijk de gewenste (media) impact te creëren. Wat zou het mooi zijn als ze samen het podium gezocht zouden hebben en elkaar in het zonnetje gezet zouden hebben. Dat zou pas respectvol zijn. En Daan zou die grootheid moeten tonen. Neen, Daan heeft zich laten kennen tijdens deze Collega Tour en toont in mijn ogen niet ‘sterk leiderschap’.
In een ander artikel op internet werd Daan vergeleken met Elon Musk of Steve Jobs. Beide voorbeelden van geweldige moderne high-tech ondernemers. Die vergelijking vind ik absoluut teveel eer voor Daan. Hij is een prima kunstenaar die vooral handig media weet te bereiken. Maar hij is absoluut geen ondernemer (dat pretendeert hij overigens ook niet te zijn) of origineel uitvinder. Waar de College Tour uitzending daarom juist meer aandacht aan had moeten besteden, is wat er dan wel nodig is om succesvol te innoveren.
Het is niet de wetenschap (met vaak alleen maar een idee, en heel soms alleen een prototype) noch de kunst/media (met een prototype of kunstobject of media-impact) die leidt tot meer ondernemerschap, tot meer bedrijvigheid en werkgelegenheid. Neen, het zijn de high-tech ondernemers die hun teams weten de mobiliseren en in een doe-modus komen. Het gaat ook om prototypes en launching costumers (de eerste gebruikers of klanten). En natuurlijk gaat het bij high-tech ondernemerschap om marketing (zichtbaarheid) en verkoop. Bob Ursem en Daan Roosegaarde hebben beide enkele essentiële vaardigheden die mits embedded in een groter team tot succes kunnen leiden. Maar beide missen ook belangrijke vaardigheden en dat zouden ze in alle nederigheid ook moeten erkennen.
Ik ben somber over de toekomst van het huidige Nederland waarin vliegen afvangen t.b.v. media-impact de norm lijkt te zijn. We hebben inderdaad teveel narcisten op TV en in de kranten. Zowel Daan als Twan doen daar beide aan mee. Ik ben somber over een gebrek aan high-tech ondernemerschap in ons land (we hebben inderdaad Nederlandse Steve Jobs en Elon Musks nodig). En ik ben somber over het gebrek aan serieuze (financiële) middelen die nodig zijn om echt te innoveren. En deze Daan-Twan-College-Tour case toont ook weer eens het gebrek aan inzicht en kennis bij journalisten, politici en ambtenaren in Den Haag over de essenties van innovatie en high-tech ondernemerschap. Daar ligt ook mijn somberheid. Zonder kennis kan je nooit goed sturen. Zonder dat inzicht en die kennis komen we nooit tot een goed beleid. Daarom ben ik somber.
Samengevat, succes heeft nodig:
- een goed idee, en nog beter een werkend prototype.
- een visie op de (latente) markt.
- een fantastisch multidisciplinair team.
- sterk leiderschap, vooral een grenzeloze hoeveelheid doorzettingsvermogen.
- meer dan voldoende financiële middelen.
En succes moet in de toekomst vooral leiden tot:
- meer werkgelegenheid in Nederland (in de toekomst).
- sterke (nieuwe) bedrijven. Bijvoorbaat grote MKB’s in een netwerk
- producten en diensten die de wereld mooier, leuker en duurzamer maken
- klanten en gebruikers.
Waar zitten in Nederland vooral de bottlenecks?
PS op mijn facebook pagina wordt er al flink wat over dit onderwerp gediscussieerd:
Reacties
Een reactie posten